Binnen de Stichting van de Arbeid proberen werkgevers- en werknemerscentrales samen met de overheid te komen tot een Centraal Akkoord. Een Centraal Akkoord vormt de basis voor het CAO-overleg in de daarop volgende periode. Het lukt lang niet altijd om zo’n akkoord te bereiken. In het centraal voorjaars- en najaarsoverleg proberen werkgeversorganisatie, werknemersorganisaties en de overheid met elkaar vast te stellen hoe het land er voor staat en welke maatregelen er de komende periode nodig zijn om de economie te versterken. De gemiddelde loonstijging is een thema dat vrijwel altijd aan de orde komt. Daarnaast wordt er geprobeerd om overeenstemming te krijgen over andere actuele politieke thema’s, zoals ontslagrecht en pensioenwetgeving.

Hieronder een aantal voorbeelden van thematiek uit het recente verleden.

Najaar 2006
Er wordt geen overeenstemming bereikt over versoepeling van het ontslagrecht. De werkgeversorganisaties zijn hier boos over en proberen compensatie te halen hiervoor op de dossiers immigratie, globalisering en kernenergie.

Voorjaar 2003
Het kabinet rekent op een besparing van 5 miljard door loonmatiging en bezuinigingen. De werknemersorganisaties gaan niet akkoord met loonmatiging als er ook grootschalige bezuinigingen plaats vinden.

Najaar 2002
Er wordt een centraal akkoord afgesloten waarin afspraken worden gemaakt over spaarloon, Melkertbanen en het tweede ziekte jaar. Daarnaast wordt een gemiddelde loonstijging afgesproken van 2,5% voor het komende jaar.

Najaar 2000
Werknemersorganisaties komen met een looneis van 4 procent. Werkgeversorganisaties vinden dit onbespreekbaar. MKB Nederland gaat zelfs zover dat ze niet verder willen praten over verbetering van zorg en onderwijs, voordat de looneis is bijgesteld naar 3 procent.